पहाड
नदीसँग पहाडको अनन्त छ मेल
मैले सङ्लो माया दिए नदी हुन्न भेल
दुःख लाग्छ बिर्सनेले लाँदा प्वाँख चुँडी
कैलेकाहीँ बहकिन्छु बतासमा उँडी
ढल्न कहाँ सक्छु र म चाहे पनि ढल्न
बिलाएर कुहिरोभित्रै सक्दिन म छल्न
पहरे हुँ पहरामा बस्छु छाती थापी
जे-जे आउँछ जिन्दगीमा त्यसकै बर्को खापी
नदी दिन्छ सातै रङ्ग इन्द्रेणीमा जडी
खुसी आउला वसन्तको पालुवामा चढी
खोला पनि फर्कन्छ रे एक युग बितेपछि
फर्कन्छ कि युग एउटा नयाँ गीत रची ।