रोपेको थिएँ
फूलको बिरुवा दिलको बारीमा
फुलोस् सुगन्ध फैलाएर मग्मगाओस्
एक रहरलाग्दो जिन्दगी बनोस् ।
यो बिस्वालाई फैलाउनुथ्यो
नदीपारिको बस्तीमा
तर, मैले पाइला राख्नसाथ
भाँचिएर टुका- टुका हुँदै
खस्यो नदी माझ पुल
बग्यो छालहरूसँग तरङ्गिदै
यात्राका आनन्दमय अनुभूतिहरू ।
भावशून्य भएर उभिरहेँ
पारिपट्टिको क्षितिज नियाल्दै
नदी किनारमा |
सोचें
यहीँ पहाड उक्लेर
जिन्दगीको फूल फुलाऊँ ।
हरेक खुड्किलाहरूमा थिए
अवरोधले भरिएका ऐँझेरू
बिछ्याइएका काँडे तारहरू ।
चढ्नु थियो पहाड |
कहीँ जमेको हिउँको ढिस्को आ
गाले पगालेर बगाउँदै
कहीँ आगाको राप सहेर
सल्केको ढडेलो निभाउँदै
चढ़ें पहाड ।
म शिखर पुगेकै दिन
भत्कियो, गर्ल्याम्गुर्लुम थुप्रियो
नदी किनारमा पहाड !!!
अझ, म थाकेको छैन
ओइलाएको छैन बिरुवा ।
अब मैले
पारि तर्ने पुल बनाऊँ कि
माथि चढ्ने पहाड,
माथि चढ्ने पहाड बनाऊँ कि
पारि तर्ने पुल ?
०००