भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
भग्न मन / रमेश क्षितिज
Kavita Kosh से
पंक्षी सबै उडी गए
जब सुक्यो उकालीको वर हजुर
वैरागी यो मनलाई
कहाँ परदेश कहाँ आफ्नो घर हजुर
साँझ उस्तै बिहान उस्तै दिन पनि कालो
कहीँ गई छोपिँदैन दुख्ने घाउ आलो
समाउने हाँगो छैन
छैन कतै टेक्नेलाई भर हजुर
लाखौँ मान्छे संसारमा
तर आफ्नो भन्नु को नै छ र हजुर !
आफू भलो जगत भलो भन्थे बूढापाका
सबैलाई विश्वास गर्दा किन हुन्छ धोका
विपत्तिमा एक्लो छोडी
तर्की जान्छन् सबै परपर हजुर !
लाखौँ मान्छे संसारमा
तर आफ्नो भन्नु को नै छ र हजुर !
