भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
Changes
Kavita Kosh से
{{KKCatNepaliRachna}}
<poem>
जलिरहेछ मानिसको सौन्दर्य,
उसकै भ्रमित वर्चस्व र स्वार्थी अनुहारमा,
उज्यालो उदाउन सकेन स्वतन्त्र नागरिकको बस्तीमा कहिल्यै
अस्ताउन दिएन कालो बारुदी धुवाँलार्इ धुवाँलाई बेथितीको मुस्लाले।
सौन्दर्यको गीत लेख्ने एक जमात हातहरू
विसङ्गतिका फेहरिस्तहरूमा खियाइरहेछन् औँलाहरूलार्इखियाइरहेछन् औँलाहरूलाई
भग्न कलमका टुक्राहरूबाट उच्छिट्याइरहेछन् शान्त विद्रोहहरू
आफ्नो अस्तित्व फलाउनुपर्ने धर्तीमाथि मडारिइरहेका
टाउको बन्धक राखेका नर्तकहरू
र तेस्रो दर्जाका ठट्टाजस्ता तिनका बेढङ्गी नाङ्गा नाचहरू।
लामबद्ध भएर घोत्लिरहेछन् घोत्लिरहेछन् एक्लैएक्लै र चुपचाप देखाइरहेछन् देखाइरहेछन् आफ्ना संवेदनशील अङ्गहरू
बन्दुकहरूका आदेशमा हात उठाएर।
हतियारभन्दा ज्यादा रोपिने अपमानका घातहरू।
निशब्द उठाइरहेछन् उठाइरहेछन् आफ्नै लासहरूर जलाइरहेछन् जलाइरहेछन् आफ्ना स्वाभिमानहरू।
के सबै सिर्जना यस्तै हुन्छन् ?
