भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
Changes
Kavita Kosh से
'{{KKGlobal}} {{KKRachna |रचनाकार=मौन आवाज |अनुवादक= |संग्रह= }} {{KKCatKavita}}...' के साथ नया पृष्ठ बनाया
{{KKGlobal}}
{{KKRachna
|रचनाकार=मौन आवाज
|अनुवादक=
|संग्रह=
}}
{{KKCatKavita}}
{{KKCatNepaliRachna}}
<poem>
म कहाँ छु ?
बगेको जस्तो
जमेको जस्तो
शून्यमा आकार भर्दै निर्माण भएको मस्तिष्क
वा / मस्तिष्कमा शून्यता भरिंदै गरेको आकार
च्यापेर हत्यारा साँझको बाटो
पुतली समाउन दौडिरहेको हात
वा / खुट्टा
वा / विश्राम खोज्दै तड्पिरहेका चराका बथानहरू
वा / बाबु आमालाई कतै जान्न भनेर गएको छोरो
कसरी हरायो आफैँभित्र ?
उम्रेका लेउ / सुकेका नदीनालाहरू
घाम र छाँयाहरूको दुर्गमता
स्वप्निल आँखाहरूको यात्रा
र घनघोर वर्षातले पखाल्दै लगेका यादहरू !
जहाँसम्म जीवित थियो
त्यो समय त्यसैगरी बित्यो
र त्यहाँसम्म
मैले राखेको जस्तो लागेको थियो आफ्नो विगत !
गएको जस्तो पनि लागेको छ
आएको जस्तो पनि लागेको छ
विडम्बना -
मसँग सुरक्षित छैन रहेछ आफ्नै स्मृति !
हो जस्तो
हो जस्तो
होइन जस्तो
होइन जस्तो
त्यो त्यही ठाउँ हो जहाँ अहिले पनि म प्रतीक्षामा छु ।
त्यो चौतारो त्यहीँ उपस्थित छ
त्यो वैचेनी त्यहीँ उपस्थित छ
त्यो एक्लोपन त्यहीँ उपस्थित छ ।
म त्यहीँ छु
जहाँ पहिला थिएँ !
यो सबै तिमीलाई थाहा छ ।
घरहरूले ढोका खोल्न बन्द गरेपछि
झ्यालहरूबाट निस्कँदै गर्दा
वा / अँध्यारोमा हामी रुँदै गर्दा
जसरी अँगालोमा बाँकी थियो ढुकढुकी !
म त्यहीँ छु
जहाँ भयले त्रासलाई निलिरहन्छ ।
म त्यहीँ छु
जहाँ घृणाले प्रेम निलिरहन्छ ।
म त्यहीँ छु
जहाँ अहिले केहि छैन ।
म त्यहीँ छु
जहाँ सँधै तिमी आउँथ्यौ र जान्थ्यौ !
भन्नेहरूले यही भन्छन् -
म त्यहीँ छु भन्छन् हिँडिरहने बटुवाहरूले
म त्यहीँ छु भन्छन् तिमीलाई चिनेका तिम्रा आफन्तहरूले
म त्यहीँ छु भन्छन् रमिता हेर्ने मानीसहरूले
म त्यहीँ छु भन्छन् ढुङ्गाका ईश्वरहरूले !
म त्यहीँ छु
जहाँ तिमी मलाई भेट्न आउँथ्यौ
र म तिम्रो प्रतीक्षामा देउराली झैं उभिरहन्थेँ ।
म त्यहीं छु
जहाँ अहिले झरेका पातहरू छन्
छुटेका साथहरू छन् ।
हो
म त्यहीँ छु ।
जहाँ समाप्त हुन्छ घृणाको सिमाना
र शुरु हुन्छ प्रेमको भूगोल !
०००
</poem>
{{KKRachna
|रचनाकार=मौन आवाज
|अनुवादक=
|संग्रह=
}}
{{KKCatKavita}}
{{KKCatNepaliRachna}}
<poem>
म कहाँ छु ?
बगेको जस्तो
जमेको जस्तो
शून्यमा आकार भर्दै निर्माण भएको मस्तिष्क
वा / मस्तिष्कमा शून्यता भरिंदै गरेको आकार
च्यापेर हत्यारा साँझको बाटो
पुतली समाउन दौडिरहेको हात
वा / खुट्टा
वा / विश्राम खोज्दै तड्पिरहेका चराका बथानहरू
वा / बाबु आमालाई कतै जान्न भनेर गएको छोरो
कसरी हरायो आफैँभित्र ?
उम्रेका लेउ / सुकेका नदीनालाहरू
घाम र छाँयाहरूको दुर्गमता
स्वप्निल आँखाहरूको यात्रा
र घनघोर वर्षातले पखाल्दै लगेका यादहरू !
जहाँसम्म जीवित थियो
त्यो समय त्यसैगरी बित्यो
र त्यहाँसम्म
मैले राखेको जस्तो लागेको थियो आफ्नो विगत !
गएको जस्तो पनि लागेको छ
आएको जस्तो पनि लागेको छ
विडम्बना -
मसँग सुरक्षित छैन रहेछ आफ्नै स्मृति !
हो जस्तो
हो जस्तो
होइन जस्तो
होइन जस्तो
त्यो त्यही ठाउँ हो जहाँ अहिले पनि म प्रतीक्षामा छु ।
त्यो चौतारो त्यहीँ उपस्थित छ
त्यो वैचेनी त्यहीँ उपस्थित छ
त्यो एक्लोपन त्यहीँ उपस्थित छ ।
म त्यहीँ छु
जहाँ पहिला थिएँ !
यो सबै तिमीलाई थाहा छ ।
घरहरूले ढोका खोल्न बन्द गरेपछि
झ्यालहरूबाट निस्कँदै गर्दा
वा / अँध्यारोमा हामी रुँदै गर्दा
जसरी अँगालोमा बाँकी थियो ढुकढुकी !
म त्यहीँ छु
जहाँ भयले त्रासलाई निलिरहन्छ ।
म त्यहीँ छु
जहाँ घृणाले प्रेम निलिरहन्छ ।
म त्यहीँ छु
जहाँ अहिले केहि छैन ।
म त्यहीँ छु
जहाँ सँधै तिमी आउँथ्यौ र जान्थ्यौ !
भन्नेहरूले यही भन्छन् -
म त्यहीँ छु भन्छन् हिँडिरहने बटुवाहरूले
म त्यहीँ छु भन्छन् तिमीलाई चिनेका तिम्रा आफन्तहरूले
म त्यहीँ छु भन्छन् रमिता हेर्ने मानीसहरूले
म त्यहीँ छु भन्छन् ढुङ्गाका ईश्वरहरूले !
म त्यहीँ छु
जहाँ तिमी मलाई भेट्न आउँथ्यौ
र म तिम्रो प्रतीक्षामा देउराली झैं उभिरहन्थेँ ।
म त्यहीं छु
जहाँ अहिले झरेका पातहरू छन्
छुटेका साथहरू छन् ।
हो
म त्यहीँ छु ।
जहाँ समाप्त हुन्छ घृणाको सिमाना
र शुरु हुन्छ प्रेमको भूगोल !
०००
</poem>
