समयको स्वर / खुमनारायण पौडेल
हिजो घोडा चढ्नेहरु
आज पनि उन्मुक्त घोडा चढिरहेछन्
सडक आज उनीहरुकै विजयोल्लासमा थर्किरहेछ
हिजो पसिना चुहाउनेहरु
आज पनि पसिना चुहाइरहेछन्
माटो आज उनीहरुकै पसिनाले भिजिरहेछ
मखुण्डा लगाएका अनुहारहरु
आज पनि अँध्यारो खोजिरहेछन्
अँध्यारो आज उनीहरुकै साउतीले खलबलिइरहेछ
कुण्ठाग्रस्त धृतराष्ट्रहरु
आज पनि दुर्योधन हुर्काइरहेछ
परिवेश आज उनीहरुकै महत्वाकांक्षाले घाइते भइरहेछ
गुरु भएका द्रोणाचार्यहरु
आज पनि नूनको परिभाषामा
आफूलाई बाँधिरहेछन्
उनीहरुकै चक्रव्यूहभित्र आज निहत्था
अभिमन्युको हत्या भइरहेछ
शब्दहरु अचेल बन्दीगृह बाहिर छन्
त्यसैले शब्दहरु निर्वाध अरुको अस्मिता भत्काइरहेछन्
संवेदना चोरेर मानिसहरुको
संवेदनामै प्रहार गरेर मानिसहरुको
शब्दहरु अचेल सत्तास्पर्शको स्वप्न देखिरहेछन्
निर्बन्ध गलत हतियार बनाएर एकथरी मानिसहरु
अनास्था रोपेर माटोमा
षडयन्त्रको खेल खेलिरहेछन्
बिखण्डित पारेर मनहरुलाई
अविश्वासको जहर फैलाएर मनहरुमा
रगतको खेल खेलिरहेछन्
कसले जितेको छ र रगतको युद्ध ?
आस्थाको द्वार भर्खर खुलेको बेला
म देखिरहेछु
अर्काथरी मानिसहरु पाइला उठाइरहेछन्
दासता र अभावको विरोधमा
पलायनता र यथास्थितिको विरोधमा
उनीहरु सिर्जनाको नवीनमा द्वारमा छन्
