भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
માનું નામ / દક્ષા વ્યાસ
Kavita Kosh से
ખુરશી પર બિરાજેલા
એ લોકોએ પૂછ્યું ,
‘નામ શું છે ?’
રામસિંહ
‘પિતાનું નામ ?’
પ્યારેલાલ
‘ભાઈનું નામ?‘
લખનસિંહ
‘માનું નામ ?’
માથું ખંજવાળ્યું
માનું પણ કોઈ નામ હોય છે કે ?
બાળપણથી એને ખોળે ખેલ્યો છું
એના હાથનો રોટલો ખાધો છે
અને માર પણ.
1
બાપુ એને ‘રામુની મા’ કહી બોલાવે છે.
દાદી ‘ મોટી વહુ’
અને નાની ‘છૂટકી’
માનું નામ ‘મા’ સિવાય તો શું હોય ?
તેઓ ખડખડાટ હસે છે.
‘માનું નામ નથી જાણતો?
માને નથી જાણતો?
તો પછી ....’
માને જ તો જાણું છું ,જનાબ
દૂધ પીધું છે એનું
મા જ તો છે
જેની વહાલસોયી નજર બાંધી રાખે છે
માથે હાથ મૂકે છે
તો બંધ આંખોએ પણ ઓળખી લઉં છું
તેથી તો કહું છું :
"માનું નામ
‘મા’ જ વળી!"
