भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए

"आगाले भिजेको आकाश / सुमन पोखरेल" के अवतरणों में अंतर

Kavita Kosh से
यहाँ जाएँ: भ्रमण, खोज
(' {{KKGlobal}} {{KKRachna |रचनाकार=सुमन पोखरेल |अनुवादक= |संग्रह=जीव...' के साथ नया पृष्ठ बनाया)
 
 
(इसी सदस्य द्वारा किये गये बीच के 2 अवतरण नहीं दर्शाए गए)
पंक्ति 1: पंक्ति 1:
 
 
{{KKGlobal}}
 
{{KKGlobal}}
 
{{KKRachna
 
{{KKRachna
 
|रचनाकार=सुमन पोखरेल
 
|रचनाकार=सुमन पोखरेल
 
|अनुवादक=
 
|अनुवादक=
|संग्रह=जीवनको छेउबाट
+
|संग्रह=जीवनको छेउबाट / सुमन पोखरेल
 
}}
 
}}
 +
{{KKCatKavita}}
 
{{KKCatNepaliRachna}}
 
{{KKCatNepaliRachna}}
 
<poem>
 
<poem>
 
 
म्वाइँका छापभन्दा धेरै गाढा  
 
म्वाइँका छापभन्दा धेरै गाढा  
 
स्नेहको आभासका कोमलतम् स्पर्शहरू
 
स्नेहको आभासका कोमलतम् स्पर्शहरू
मबाट अलग्गिएर गएका पनि हुन्‍
+
मबाट अलग्गिएर गएका पनि हुन्
 
दुर्वोध कुनै पृष्ठभूमिभरि।
 
दुर्वोध कुनै पृष्ठभूमिभरि।
 
   
 
   
छरिएका ती मायाहरूलार्इ
+
छरिएका ती मायाहरूलाई
 
नदेखेझैँ, देखेर पनि
 
नदेखेझैँ, देखेर पनि
 
नभेटेझैँ, भेटेर पनि
 
नभेटेझैँ, भेटेर पनि
उद्वेगहरूलार्इ आँखामा आएका
+
उद्वेगहरूलाई आँखामा आएका
 
पुछ्‍न खोजेको पनि हुँ
 
पुछ्‍न खोजेको पनि हुँ
 
पुछेको पनि हुँ।
 
पुछेको पनि हुँ।
 +
 
साँझको एउटा रुमानी र बैरागलाग्दो आकाशमुनि  
 
साँझको एउटा रुमानी र बैरागलाग्दो आकाशमुनि  
 
मैले हेर्दाहेर्दै बाटाहरू आफ्नै सुरमा कतै गइरहे,
 
मैले हेर्दाहेर्दै बाटाहरू आफ्नै सुरमा कतै गइरहे,
 
मैले भोग्दाभोग्दै क्षणहरू विक्षिप्त र निराश पनि भइरहे।
 
मैले भोग्दाभोग्दै क्षणहरू विक्षिप्त र निराश पनि भइरहे।
 +
 
त्यस क्षणमा
 
त्यस क्षणमा
 
केही सुस्केराहरू अन्यौलमा परिरहे।
 
केही सुस्केराहरू अन्यौलमा परिरहे।
पंक्ति 40: पंक्ति 41:
 
फेरि पनि
 
फेरि पनि
 
आफ्नो लागि चाहिरहेको थिएँ।  
 
आफ्नो लागि चाहिरहेको थिएँ।  
मैले एउटा समयलार्इ फेरि पनि आफूजस्तै बाँचिरहेको थिएँ।
+
मैले एउटा समयलाई फेरि पनि आफूजस्तै बाँचिरहेको थिएँ।
 
   
 
   
 
त्यस क्षण र
 
त्यस क्षण र
 
त्यस वरिपरिका केही क्षणहरूमा
 
त्यस वरिपरिका केही क्षणहरूमा
भित्ताहरू भएर पनि थिएनन्‍ मेरा लागि
+
भित्ताहरू भएर पनि थिएनन् मेरा लागि
जमिनहरू भएर पनि थिएनन्‍ मेरा निम्ति
+
जमिनहरू भएर पनि थिएनन् मेरा निम्ति
समयहरू भएर पनि थिएनन्‍ मेरा खातिर
+
समयहरू भएर पनि थिएनन् मेरा खातिर;
 
आगो बग्दै थियो
 
आगो बग्दै थियो
 
पसिनाहरू बाफिँदै थिए
 
पसिनाहरू बाफिँदै थिए
पंक्ति 61: पंक्ति 62:
 
आ-आफ्ना दायित्व निभाइरहेथे।
 
आ-आफ्ना दायित्व निभाइरहेथे।
 
आ-आफ्नो अस्तित्व खोजिरहेथे।
 
आ-आफ्नो अस्तित्व खोजिरहेथे।
 
 
 
</poem>
 
</poem>

21:12, 22 मई 2020 के समय का अवतरण

म्वाइँका छापभन्दा धेरै गाढा
स्नेहको आभासका कोमलतम् स्पर्शहरू
मबाट अलग्गिएर गएका पनि हुन्
दुर्वोध कुनै पृष्ठभूमिभरि।
 
छरिएका ती मायाहरूलाई
नदेखेझैँ, देखेर पनि
नभेटेझैँ, भेटेर पनि
उद्वेगहरूलाई आँखामा आएका
पुछ्‍न खोजेको पनि हुँ
पुछेको पनि हुँ।

साँझको एउटा रुमानी र बैरागलाग्दो आकाशमुनि
मैले हेर्दाहेर्दै बाटाहरू आफ्नै सुरमा कतै गइरहे,
मैले भोग्दाभोग्दै क्षणहरू विक्षिप्त र निराश पनि भइरहे।

त्यस क्षणमा
केही सुस्केराहरू अन्यौलमा परिरहे।
 
यो बैँसमा
बैँस आउनु नै अपराधजस्तो
आँखाको अगाडि कुनै दृश्य देखिनु नै
आँखाको अभिशापजस्तो
जीवनभरि जीवन बाँच्नु नै कुनै श्रापजस्तो।
 
तर पनि मायाका ती तमाम आकाशहरू
मायाले भरिएकै थिए।
बैँसका ती अकूत क्षणहरू
बैँसले मातिएकै थिए।
 
मैले एउटा क्षण
फेरि पनि
आफ्नो लागि चाहिरहेको थिएँ।
मैले एउटा समयलाई फेरि पनि आफूजस्तै बाँचिरहेको थिएँ।
 
त्यस क्षण र
त्यस वरिपरिका केही क्षणहरूमा
भित्ताहरू भएर पनि थिएनन् मेरा लागि
जमिनहरू भएर पनि थिएनन् मेरा निम्ति
समयहरू भएर पनि थिएनन् मेरा खातिर;
आगो बग्दै थियो
पसिनाहरू बाफिँदै थिए
आ-आफ्ना कामका लागि।
 
मेरा निम्ति थिएन केही पनि।
 
तमाम मायाहरू भिजिरहेथे आकाश बोकेर पछ्यौरीका सप्कामा।
 
बाटाहरू हिँडिरहेथे,
घरहरू हेरिरहेथे।
 
सबै
आ-आफ्ना दायित्व निभाइरहेथे।
आ-आफ्नो अस्तित्व खोजिरहेथे।