|
|
| पंक्ति 1: |
पंक्ति 1: |
| − | {{KKGlobal}}
| |
| − | {{KKRachna
| |
| − | |रचनाकार= देवीदत्त शर्मा पराजुली
| |
| − | |अनुवादक=
| |
| − | |संग्रह=
| |
| − | }}
| |
| − | {{KKCatNepaliRachna}}
| |
| − | <poem>
| |
| | | | |
| − | हेर प्यारि ! तिमि लाज नमान, एक हूँ दुइ जना भनि जान ।
| |
| − | भेट भो भनि लिईकन हर्क झटृ सुन्दरि ! यतातिर फर्क ।।१।।
| |
| − |
| |
| − | धेर कालतकको छ कबोल, बल्ल भेट हुनगो अनमोल ।
| |
| − | कोहि छैनन प्रिये ! अरु साथी, व्यर्थ लज्जित हुन्छ ममाथी ।।२।।
| |
| − |
| |
| − | मनमहाँ लिइ टूलो अभिलाषा, चोलि लाइकन ताशकि खासा ।
| |
| − | कोरि केशहरु ती अति काला, हातमा पनि लगायर बाला ।।३।।
| |
| − |
| |
| − | काल्टिकी असल सिम्रिकलाई, टल्कनेकन गरेर जमाई ।
| |
| − | भालमा पनि छ छाप सितारा, मात गर्छन कि निर्मल तारा ।।४।।
| |
| − |
| |
| − | घाँटि सुन्दर छ शङ्घसमान, मुन्द्रि ढुङ्ग्रिहरुपूर्ण छ कान ।
| |
| − | लाल माणिक जडाउ तयारी क्या, अमोल छ त यारिङ भारी ।।५।।
| |
| − |
| |
| − | प्यारि ! त्यो वदन चन्द्रसमान, ओठमा पनि त लाल छ पान ।
| |
| − | क्या मनोहर छ लाल कपोल, सुन्दरी ! रसिलि भैकन बोल ।।६।।
| |
| − |
| |
| − | भारि सारिकन खुप सम्हारी, पारि नक्कल सबैतिर भारी ।
| |
| − | इारि गर्न भनि आइ तयारी, हुन्न नाञि भननू किन प्यारी ! ।।७।।
| |
| − |
| |
| − | कोरि बाटिकन सुन्दर केश, फूलहेरु शिरमा घरि वेश ।
| |
| − | एकली निमि शुरुशुरु आयौ, दङ्गदास भय रङ्ग जमायौ ।।८।।
| |
| − |
| |
| − | देख्दा भमर पंक्तिसरीको, झल्कने सुन निधारभरीको ।
| |
| − | हेर्दछु अलकको पनि शोभा, गर्छ जुन अलकले मन तोभा ।।९।।
| |
| − |
| |
| − | चूरिको छनन शव्द छ भारी, पाउजेप अनि कल्लि बजारी ।
| |
| − | छम्म छम्म हुनगो सुन सोर, थाह हुन्छ चुरिहेरु नजोर ।।११।।
| |
| − |
| |
| − | यो ऋतु पनि वसन्त छ भारी, एकली तिमी पनी त तयारी ।
| |
| − | रातको बखत यो छ अपार, हैन सुन्दरि ! पछेउरि सार ।।१२।।
| |
| − |
| |
| − | कोइली कुहु-कुहु मन हर्ने शव्द गर्छन हरे ! सब हर्ने ।
| |
| − | सिर्र-सिर्र मलयाचल वात लाग्छ सुन्दरि ! समातन हात ।।१३।।
| |
| − |
| |
| − | कामले गरिरक्यो जिउ आधा वस्न शक्तिन ठुलो भइ बाधा ।
| |
| − | गर्दछयौ किन अनाहक झेल हुन्न सुन्दरि ! गराउँछु मेल ।।१४।।
| |
| − |
| |
| − | गर्दछु अधर चुम्बन आज, व्यर्थ सुन्दरि ! नमानन लाज ।
| |
| − | त्यो मनोहर पछेउरि सरि, हेर्दछु प्रियतमे ! सय हार ।।१५।।
| |
| − |
| |
| − | रुप, रंग रसकी तिमि खानी छयौ भनीकन बराबर जानी ।
| |
| − | भैरहेछ अहिले मन दङ्ग गर्दछयौ किन प्रिये ! रसरङ्ग ।।१६।।
| |
| − |
| |
| − | ख्यै न ख्यै पटुकी हेर्दछु भारी, ख्वैन चोलि कसतो छतयारी ।
| |
| − | हेनैद्मौ मकन ठुङ्ग्रि र हार, सुन्दरि ! छि घुमटो अलि सार ।।१७।।
| |
| − | सुन्दरी ! जगतमा म समान छैन कोइ लिइ यो अभिमान ।
| |
| − | बिध्न पारनु त व्यर्थ छ आज, धेर सुन्दरि ! नमानन लाज ।।१८।।
| |
| − |
| |
| − | के गरीकन रिजाउनु मैले, काखमा लिउँ कि सुन्दरि ! एले ।
| |
| − | पाउ दापनु त पर्दछ फेरी, गर्दछ्यौ किन अनाहक देरी ।।१९।।
| |
| − |
| |
| − | धेर बेर पनि बस्न हुँदैन, सुन्दरि भनन मन छ कि छैन ।
| |
| − | छैन ता अब बिदा पनि पाॐ, अलटाल गरि के घर जाॐ ।।२०।।
| |
| − |
| |
| − | वाणी सुनेर रसिला मन-मोह-कारी
| |
| − | सारै न लज्जित भयेकि तिनी पियारि ।
| |
| − | जाऊ नजाउ भनि केहि नबोलि बात
| |
| − | अनन्दपूर्वक बिताउन अज रात ।।२१।।
| |
| − |
| |
| − |
| |
| − |
| |
| − | (*सूक्तिसिन्धु (फेरि), जगदम्बा प्रकाशन, २०२४)
| |
| − | </poem>
| |
