मेरो जीवन / गोपाल पाँडे
होओस् ‘को?’ नाउँ मेरो अति सरल रहोस् ठाउँको नाउँ ‘कुन्नी‘
हूँ आफू सर्वसाधारण जनहरुको साथमा मात्र खालि
निन्दा सारा सर्वले नचिनिकन गरुन् सामुमा हूँ म चाहि,
त्यो निन्दाबाट शिक्षा अबल अबलका पाउँद हूँ म केही ।
१
होओस् यस्तो अवस्था कि त म उपरमा चोरलाई दया होस्,
दुःखीलाई मजा होस्, दिल जनहरुको काम देखी खुशी होस्,
मेरो यो देहलाई हरबखत कुनै चाटले साथ लेआस्,
आइ वैराग्य केही विकसित मनले खूब पुष्ट्याँइ पाओस् ।
२
ऐना होस् चित्त मेरो सबसित, -नरहोस् सोध्नु केही मलाई !
होस मेरो मृत्यु-शय्या अपरझटमा जन्म-भूमै खुसाई,
आँसू व्यर्थै कसैको पछि पनि खचुहुओस्, वात होस् खालि एक:-
‘पैले नै मृत्यु-यात्रा अति खसल लियो साथमा छन् अनेक,
३
(नोट- पं. बदरीनाथद्वारा सम्पादित पुस्तक पद्यसङ्ग्रह बाट भाषाका तत्कालिन मान्यतालाई यथावत राखी जस्ताको तस्तै टङ्कण गरी सारिएको)
