भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
पर्खिबसेँ छुट्ने आशमा / गीता त्रिपाठी
Kavita Kosh से
सानो छँदा छुन पाइनँ आफ्नै पानीपँधेरो
ठूलो भएँ लाग्यो सारा संसार नै अँधेरो
पर्खिबसेँ छुट्ने आशमा
मेरो दैव कैदी भयो मेरै बासमा
कसलाई सोधूँ धेरैथरी कुरा खेल्थे मनमा
बेग्लिएर बाँच्नुपर्दा जीवनको वनमा
अल्झी रह्यो जीवन सासमा
मेरो दैव कैदी भयो मेरै बासमा
मेरै पुर्खा छोपिदिन्थे दुनियाँको लाज
नाङ्गिएर बाँच्नुपर्यो आफू सबको माझ
जीवन काटूँ कति त्रासमा
मेरो दैव कैदी भयो मेरै बासमा
मैले छोएँ मुस्कुरायो धरतीको फूल
तर किन मान्छेबाटै भयो यस्तो भूल
बाँचिरहेँ उपहासमा
मेरो दैव कैदी भयो मेरै बासमा
