હઠ કરી નૈં ઓળખ્યા હરિ, કાચો જીવ જાશે નિસરી;
જેમ નિંભાડે ભાજન કાચું રયું,ન સયું કામ માટિથું ગયું;
છતી બુદ્ધિયે હરિ નૈં અભ્યસ્યો, તો ડાહ્યા થતાં ઠેકાણે થશો.
મૂક મછર(મત્સર) ને પરહર માન,ચતુરાઇ સામું છે જાન(હાનિ);
કરકરો થયે કાળ નવ બિયે, જોરે જમ જીત્યો છે કિયે;
ગળિત થશે ઉતરશે ગાળ, અખા હરિ મળવાનો એ કાળ.
ભણ્યા ગણ્યા ભલે પાકે પંચ, ન્યાય ઉકેલે જાણે સંચ;
સભાપતિ થઇ બેસે મધ્ય, આતમની નવ જાણે વિધ;
અખા ક્યાંય નવ કુંવારિ ગાય, ઠાલા આવ્યા ને ભૂલા જાય.
નિત્ય નિમિત્ત બે માથે પડ્યાં, જેમ બાળક હીંડે કાંધે ચડ્યાં;
પુણ્ય ન લાગે પાડ ન થાય, પેર પડ્યાં કેમ નાખ્યાં જાય;
નિષ્કર્મ થઇ નર હરિને જાણ, તો જ અખા ટળશે તુજ તાણ.