म सुन्दर
तिम्रो आखामा
सूर्यभन्दा चम्किलो
मोती झैं सुहाइरहेछु।
उज्यालोको यो चञ्चल चमक,
पट्याएर गोजीमा लुकाउनू
र पुस्नु पसिना विसौनीमा
तिम्रो थकान समेटेर
म शीतलता सुसाइरहेछु।
सबै आगोका फिलिङ्गाहरु निभ्छन्
र मुस्काउछ
एउटा रातो गुलाफ
पग्लेका असिना जस्ता
आकारहीन हराउछन्
अप्ठ्याराहरु
र मुस्काउछ तृप्त समयको ज्योति।
लेख्नुपर्दा पनि हारिरहेछु
तिम्रो कटुता
ढाट्नुपर्दा पनि मातिरहेछु
तिम्रो मादकता
यसरी सौन्दर्य चक्काउने
जादु बोकेर उड्छौ
र खसाउछौ समपर्णका फूल,
म तिनै फूलका पत्रमा
तिम्रो बयान लेखिरहेछु
प्रेमले प्रफुल्ल नाचिरहेको
जीवनको सरगम लेखिरहेछु।