जगत छ सुखको दुःखको प्याला
खेत बनेको विश्व विशाला ।
बन्दछ सब यो मदिरापनका
जीवनभरमा सुख दुःख जुन हो ।
समदम अतस्बाजीसरिको
हुन्छ ढिलाई क्षणमा क्षण त्यो ।
जग यो भ्रम हो मन पनि भ्रम हो
डरको सुख दुःख पागलपन हो ।।
सानो उरमा भाव पिलाई
छल् छल बग्दछ मिहिन जलाई ।
पञ्चम सोरको भाषण पाई
बन्दछ कविता आँसु चुहाई ।।
सानो उरमा भाव हजारौं
ढलपल ढलपल यही विचारुँ ।
पातक मलको पानीसरिको
जीवन हाम्रो चार घडीको ।।
तेज र वायु आयो पानी
गगन पृथिवीको खेल छ जानी ।
भन्दछ विश्व जाल तूफानी
समदम प्रकृति मेलन रानि ।।
आखिर केही छैन नि जानि
सच्चा जग यो भ्रम संझन्थेँ ।
सुरपुर पनि त्यो अलग रहन्थ्यो
देह छ नम्वर प्रकृति सच्चा
एक पिताका सब छन् बच्चा
('साहित्य स्रोत' २००४ श्रावण)
(नोट- पं. बदरीनाथद्वारा सम्पादित पुस्तक पद्यसङ्ग्रह बाट भाषाका तत्कालिन मान्यतालाई यथावत राखी जस्ताको तस्तै टङ्कण गरी सारिएको)