देख्छु म यहाँ पुतलीसडक,
पुतलीबजार,
पुतलीगाउँ लागेन पत्ता
खोजे नि हजार ।
हुन त पक्कै होला त्यो गाउँ
कहीं यो माटोमै,
बसेको छ कि मलाई नै ऊ
ढुकेर बाटोमै ।
कल्पना फुर्छ पुतली-ज्यूको
छिर्बिरे धर्सा,
त्यो गाउँ कत्ति सुरम्य होला
सुनचाँदी वर्षाले ।
उडाइ उसको गीतझैँ लाग्छ
आवाजविनाको,
सुतेको शान्ति सुस्तरी उठ् छ
हृदय-कुनाको ।