गाउँका मुखिया बूढा भन्थे-
हिँडे छेउ लाग्छ.....
अरे ! यहीँ त बसेको छु म
शताब्दी शताब्दीको भुइँमुनि पैताला रोपेर
बसेको बसेकै बसिराखेकै छु आमाको सालनालसितै
तर किन आज म छेउ लागिसकेँ हँ ?
कुन्नि कस-कसले हुत्त्याएर ठेलेर डिलमै पुऱ्याइसक्यो मलाई
डिलमुन्तिर चैँ छ मुख आँ गरिबसेको-
विलुप्तिको
ब्ल्याकहोल !
मुखिया बूढा भन्थे-
....बसे लेउ लाग्छ।
खै कुन जालीको कर्तुतले हो
यो जीउमा लेउ लाग्नै दिँदैन
डार्विनले छामेको मेरो छेपारीको लेउ
ब्लिचिङ पाउडरले पिल्साएर
मलाई भर्खरै लडिझरेको ढुङ्गा हो भन्दै
रडाको मच्चाउँछ पर्चा।
मेरी बोजू भन्थिन्-
छेउको सियो माझमा पुग्छ....
खै ! सिएको सिएकै सिएको सिएकै
तर अझै म छेउको छेउमै
माझ कुन मुलुकको नाम हो
थाह छैन।
(२८ अगस्ट २००८)