खोलाको तीरैमा बसिरहँदा मायालु
मन बग्छ खोलासितै कताकता मायालु
पर्खेर बसेँ आउँछ कि भनी तर्केर गएछ
जिन्दगीभरि लेखेको कथा अधूरो भएछ
आकाश नीलोमा हेरिरहँदा मायालु
मन उड्छ माथि अझै कताकता मायालु
जसलाई आफ्नै ठानेको थिएँ बिरानो भएछ
भर्खर मात्रै उनेको माला पुरानो भएछ
सुनाखरी टिपेर उनिरहँदा मायालु
मन चुँड्छ मालासितै कताकता मयालु