बग्न थाल्नेछन्
सारा चोटहरूको स्थिरता
र,
स्थिर हुनेछन् एकसाथ
अनन्त कामनाहरू ।
पत्रहरू
छोइएपछि शीतल तरङ्गहरूले
रुँदारुँदै बर्सातका थोपाहरूझैँ
हाँसिदिनेछन् जमेका समयहरू
र, वर्षौँअघि छिनेको तार जोडिनेछ मुर्छनामा।
व्यूँझेका अनुरागहरूले
खोस्रिएपछि धर्तीमा सषुप्त चेतनालाई
समाएपछि झङक्रृत एउटा गोरेटो
पुगिने छ एक सुगम बिहानीमा।
औँलाहरू औँला रहनेछैनन् त्यसपछि
झङ्कार बन्नेछन् हृदयको
र, हृदय
बनिरहनेछ प्रेमको एउटा सुरम्य मन्दिर !