आगोको विलयमा
लयबद्ध छ चुराहरूको नर्तन
च्यापिएका धूनहरूसँग
अभावै अभावका बेहिसाब प्रतिध्वनिहरू ।
यो कस्तो निशब्दता भोका गीतहरूको
जिन्दगी, जहाँ लागिरहन्छ-
आगोसँगको खेल र धूवाँसँगको सम्झौता।
पिल्सिएका पेटहरूबाट
निस्किरहने ज्वालाजस्ता संवेदनाहरू
झिल्सिएर पटुकीभित्रै सल्बलाइरहने भोकहरू
फैल्याएर खोस्टाझैँ नङ्ग्याउन कठिन पिरहरूको सुगन्ध
मग्मगाइरहने तृप्तिको तृष्णामा
जीवन-सङ्गीतको अपूर्व अनुबद्धता।
सहस्र बँचाइहरूका निम्ति यसरी नै
उत्कर्षमा छन् सधैँ- आमा, चुरा र चिम्टाहरू !