धेरै बाँचेपछि सबैसित
कुनैकुना चाहिँदो रहेछ
बाँच्न आफैसित ।
एक्लो नभएर पनि
जहाँ एकान्त हुन्छ
केही सपना
केही बिपना
केलाउने फुर्सत पाइन्छ ।
धेरै भयो, बिहान लाजले राती भएकी
उषाको मुहार बादलको घुम्टो उठाएर नहेरेको,
कति भयो दिउँसो न्यानो घाम ताप्दै
सम्झनाको गोरेटोमा ओहोरदोहोर नगरेको,
अनि साँझ, थाकेर गुँड फर्केका
चराचुरुङ्गीको मधुर गीत सुन्दै बार्दलीमा नउँगेको ।
आफूलाई बिर्सेर सम्पूर्ण जीवन बिताएपछि
कहिलेकाहीं सोही जीवनका केही अंश
जीवनसित आफ्नो लागि माग्न मन लाग्छ
कहिलेकाहीं कुनै कुनामा आफैसित
बम आफैसित मात्र बस्न मन लाग्छ ।