तृप्त ताल / भूपी शेरचन

मैले पाएँ
नीलो निम्ता–पत्र
तिम्रा छालहरुको
र बादलु कछारलाई क्षितिजमा
झु48ड्याएर–मैले
हाम्फालेँ तिम्रो जलमाथि
डुबुल्की मारेँ तिम्रो
गहिर्याीइभित्र आकाशजस्तै
सिङ्गै आकाशजस्तै नाङ्गै
समाविष्ट गर्यौत तिमीले पनि
सम्पूर्ण मलाई आफूमा
आफूभित्र
कुहिरोहरु पन्छाएर
छालजस्तै उर्लिएर
तालजस्तै उदाङ्गिएर
नाङ्गिर
कति सन्तुष्ट हाँसो छर्दैछ अब
मेरो ज्वरमुक्त सूर्य तिम्रो अँगालोमा
अब मलाई मेरो चट्याङ चुटुङहरुले पोल्दैनन्
बिलाइसके तिम्रा अज्ञात कुराहरुभित्र
तिम्रा चञ्चल माछाहरु
अब तिम्रो शीत जललाई उनीहरुले
छिचोल्दैनन्।
उठेर फर्किनुपरे अनि मैले आफ्नो
पूर्वस्थानमा अब म अशान्त हुन्न
असन्तुष्ट हुन्नँ,
कि म स्पष्ट देखिरहेछु
तिमी भित्र मेले कुँदेको
मेरो आफ्नो प्रतिविम्व
चलमलाई रहेको
मेरो आफ्नो छाया
सलबलाइरहेको।

(२०२४–रुपरेखा)