सनाथाभ्यां जज्ञेजनक जननीमज्जगदिदम् ॥४१॥
गतै र्माणिक्यत्वं गतैर्माणिक्यत्वं गगन मणिभिः सान्द्र घटितं ।
किरीटं ते हैमं हिमगिरिसुते कीर्तयति यः ॥
सनीडेयच्छायाच्छरणशबलं स नीडेयच्छायाच्छरणशबलं चन्द्र शकलम् ।
धनुः शौनासीरं किमिति न निबध्नातिधिषणाम् ॥४२॥
वसन्त्यस्मिन्मन्ये वलमथनवाटी वितपिनाम् ॥४३॥
वहन्ती सिन्दुरं सिन्दूरं प्रबल कबरी भारतिमिर-
द्विषां बृन्दैर्बन्दीकृतमिव नवीनार्क किरणम् ।
तनोतु क्षेमं नस्तव वदन सौन्दर्यलहरी-
परीवाहस्त्रोतः सरणिरिव सीमन्त सरणिः ॥४४॥
अरालैः स्वाभाव्यादलि कलभस श्रीभिरलकैः ।