ઉદાસી સાંજ થઈને વિસ્તરે છે.
ફલક પર યાદ ભીની ચીતરે છે.
ભરાઈ ગંધ ઘરમાં મોગરાની,
પવન માદક કપટથી છેતરે છે;
ભીતરમાં ગોપવ્યા છે ઘા નીંગળતા,
કોઈ ટહુકા કરીને ખોતરે છે;
ભરે મજબૂત પહેરો પાંપણો પણ,
દબાતે પગ સપન લ્યો, ઊતરે છે;
વળાવ્યાં પાછલી રાતે જે સ્મરણો,
સવારે સૂર્ય સહુને નોતરે છે...