माटोको धरणीमाथि-
यो मिठो घाम प्राणले भरेको
यो दक्षिण समीरण जलद बोकेको
यो सजीव हरीयो जीवन मरण छोपेर राखेको
मलाई पनि लाग्छ नि प्यारो ।
आज यो धरणी छोडी-
लक्ष्मी-विहीन भई कतातिर,, कहाँ,
जानलाई मन मेरो हुँदैन राजी;
यो मिठो माटोको प्राण बिन्दु-बिन्दु गरी
राखेछु मेरो, प्राणमा खाँदी ।
जीवन-शुरूको झरनादेखि अझसम्म पाउँदैछ बगी
एक सुदीर्घ कल्पना-
अहो,, आज आधीबाटो पुगी
अधूरा अधूरा मेरा, सब कार्य-सूची
भए, एक अशेष यातना ।
अहो, कसरी, अब कसरी-
आज यो आधीबाटोदेखि
पुग्नुअघि नै बिदा लिएर जानेछु फर्केर
अभिशप्त समयको मुखबाट अहे कसरी म फर्काउनेछु अब
यी मेरा जीवनका कल्पना सब ।
अहै, म सामान्य, क्षुद्र, अलिकति-
भगवान्ले मलाई शुरुदेखि ढाँट्यो खालि
यो प्रवञ्चना, यो अविचार रहेछ लेखेको, मेरो जीवनको
पाण्डुलिपि भरी ।
म सामान्य, क्षुद्र, अलिकति-
तर,
मेरो अनुरोधपूर्ण विदाय-वाणी आज म जानेछ पछाडि छोडी
मेरा पछि पछि बगेका जीवन-निर्झरका जलफोकाहरूका लागि
सकेदेखि यसको प्रतिशोध लिनु है भगवान्माथि"-
यही मेरो बिन्ती;
अनि राख्नु तब जीवन लेखोट मेरो कुनामा खाँदी ।
.................................................
प्रगति, ७, वैशाख-जेठ २०११