Last modified on 13 अक्टूबर 2016, at 21:56

आज़ादगी / हूँदराज दुखायल

अञा भी तूं अचण खां जे कंदीअं इन्कार आज़ादी
त ॾिसंदीअं नौजवाननि जूं सिसियूं धड़ धार आज़ादी

ॾिनोसीं शौक सां पंहिंजे बदन जो खून भेटा में,
न शायद थियो खपर तुंहिंजो अञा टिमटार आज़ादी।

बणी आकास में तारा, तकियूं अॼु राह था तुंहिंजी,
मगर तुंहिंजो अञा ताईं न थियो दीदार आज़ादी।

जॾहिं यकमुश्त थी ईंदा, हिंदी आज़ादी मंदिर में,
कंबी वेंदो संदनि तादाद खां संसारु आज़ादी।

अञा तोखे खपे जे रतु शहीदनि जो खुली जउ तूं,
ॾियण लाइ अॼु बि भारत में हज़ारें तयार आज़ादी।

कयो जिनि हेज मां हेकर ‘‘दुखायल’’ तो संदो दर्शन,
न तोखां से गुज़ारीदा घड़ी हिक धार आज़ादी।