क्षुद्र शुष्क असहाय धारा
भरेर पूरा प्रतिमा सारा-
कल्पँदो ध्वनि व्यथाको सदा
गर्दै गाउँछ दुःख-विपदा।
मन्द बग्दछ लिई मन्द गति
शुष्क चाल गरी शुष्क प्रगति-
त्यही रूपमा नित्य त्यस्तरी
प्रतिपल अवरोध प्रतिक्षण नगरी।
खाएर ठक्कर बनेर करुण
आह्वान गर्छ गर्दै रोदन-
एक्लो केवल युग-युगदेखिन्
निराश्रय बनेर सहायताहीन।
निवेदन गर्छ भएर विनीत
र भन्छ सर्वदा आग्रहसित-
सम्पूर्ण स्रोतश्विनी मिली
स्वर्गीयताको जग बसाली,
हुन गरिएका कोरी लेखनी
सञ्चित छन् जति वाङ्मय पानी।
त्यसैलाई सहारा बनाई-
धैर्यसाथ त्यसैमा बगाई
लहर स्नेहपूरित फिँजाई
भरी सागर बनाऊ त्यसलाई।
सम्पन्न- सुधा जब बनौँला
गर्न सेवा तब पो सकौँला,
भए सहितको भाव प्रसार-
होला कर्तव्य-धर्म-प्रचार।