ख़ुश्कसाली / अर्जुन चावला

सांवणीअ जो बे-रहम बादलु
घड़ीअ पलु भी न तरसियो
ऐं न काई बूंद बरसियो-
हू भला रोलाकु हो-छुड़वाॻ हो,
हसवार थी
अड़बंग ऐं अथरी हवाउनि जे
कुल्हनि ते
कंधु फेरे भी
तकियाईं कीन हेकर-
हर घड़ी आसाइतियूं अखियूं खणी
धरतीअ निहारियो उभ ॾे
वर वर करे
ऐं ख़ूब ॿाॾायो ॿई ॿांहूं खणी-
मुंहुं सॼो मेरो उॿाटियलु
मुरिक मेसारियल
ऐं मुरिझायलु मुंहांडो
नूरु नेणनि जो उझामियलु
ऐं हपाणियलु ज़र्दु चेहरो,
टामिणीअ वांगुरु ततलु
सारो बदन ॼरकियलु ॼराटियलु
लूअ जे लपटुनि
उघाड़े जिस्म ते लीका कढी ॼणु
घाव के गहरा कया हा-
आस जा कण

ख़ुश्क छपरनि ते
हुआ जेके विछायल
से त पलकुनि तां
टिड़ी पखिड़ी विया सभु-
पेट में पाणी न पहुतो पृथ्वीअ जे।
प्यास पूरी थी न आखि़र,
पेट जी हर प्यास
कूड़ी आस हुई ॼणु
नेठि थीन्दो छा अलाए!
माउ हींअं ॿाकार ॿचिड़नि जी बुधी
चुपचाप कीअं विहन्दी निघोरिण!
ॻभु झले सघन्दी न ॻीहणु
थञु कीअं लहन्दी थणनि में!
सोच में उॿाणिकी
पइजी वेई धरती उसाटियल
मूंझि में मांदो अची थियो
मिटीअ जो मांडाणु सारो
ऐं तॾहिं
मुरिकने बेकुर्ब बादलु
सुरिकन्दो अॻियां वधी वियो
बेअकुल बीठो वञी
कंहिं पैसफ़िक ते
ऐं छंडियाईं छोहु सारो!
सांवणीअ जो बे-रहम
बे-कुर्ब बादलु!

इस पृष्ठ को बेहतर बनाने में मदद करें!

Keep track of this page and all changes to it.