Last modified on 15 जुलाई 2020, at 09:34

ग्रीष्म-यात्र – १ / मनप्रसाद सुब्बा


उखरमाउलो गर्मी छ ।
हिवडदा हिँडदै आँखाहरू सियाँल खोज्छन्
अनि फेरि मलाई तिम्रो याद आउँछ ।

थर्ममिटरका पाराहरु
मेरो अनुहारमा कोरिएका छन्
उमेरको डिग्री अङ्कित गर्दै ।

घाम अबिराम वर्षा छ ।
यो अग्निवर्षाको तापमा पग्लेर
दिनहरू/अझै हिँडिनसकिएको
यो बाटो बनेर बगेका छन् ।

यो बाटोछेउ कतै
सपनाका हाँसहरू खेल्ने
एक जोडी धाप थिए
ग्रीष्मको बलजफ्ती दखलमा
ति कहाँ हराए, ताहा छैन ।
(यस बेला फेरि मलाई
तिम्रो शितल आँखाहरूको संझना भइरहेछ ।)
यस्तरी रापिएर धापिएय पनि
यात्रा घिस्रिरहन सक्दो रहेछ ।

घामका लपलपाउँदा लप्काहरू जलेर
मेरो यो बाटो छटपटिरहेछ ।
यतिबेला म
यौटा रुखको एक अञ्जुली सियावल पिएर
शीतल हुन चाहान्छु ।
तर खै,
तिमी त्यहाँ जो रुख उभिएथ्यौ,
आज कहाँ छौ ?
टाढा कहाँबाट आइरहेको
न्याहुलको एकहोरो आवाज मात्र सुनिरहेछु ।