बिहानी छोडेर रोज्यौ रात अँध्यारा
सागरमाझ खोज्यौ टाढाको किनारा
छोड्यौ जो भुलेर मायालु हातलाई
थिएन तिम्रो कोही डुब्दाको सहारा
साँघुरो भयो कि अङ्गालो अटिनौ
के भन्नु कहिल्यै भावना बुझिनौ
म भन्छु भन्थे दुखेको कथा यो
बेफुर्सद तिमीले कहिल्यै बुझिनौ
कहाली कस्तो बसेछ आँखामा
म आगो देख्छु हरियो पाखामा
जलाउँछ मलाई पूर्णेको जुनेली
बल्झिन्छ पीडा गीतको भाकामा !