पहिलो जुनी,-
वि.सं. १८७१ असार २९ मा आए भानुभक्त
र गए,-
वि.सं. १९२५ असोज ६ सँगै
दोस्रो जुनी,-
भए आदिकवि
कतै चिम्सा आँखा
कतै लामो नाक
कतै गोरो वर्ण
कतै कालो वर्ण
कतै पूर्ण कद
कतै अर्ध कद
कतै रथयात्रा
कतै अबीरजात्रा
तेस्रो जुनी,-
भए माछा
नदीको लहरमा कविता लेख्दा-लेख्दै
एकदिन अचानक
खायो गोहीले
बयालीस लाख जुनी,-
भए किम्बुको रुख
शरद ऋतुको आँखैअघि
खायो रेशम कीराले
चौरासी लाख जुनीपछि
आज फेरि,-
जन्मिए भानुभक्त मानिस भएर
मानिसको जीवनको कुनै भर छैन
र हिँडे भानु,-
अमरावती कान्तिपुरी नगरी
हतारमा बिर्सेछन् बिर्केटोपी
बाहुला सुर्केको कमिज
खासाको जिन्स पेन्टमुनि गोल्डस्टार सुज
झोलामा टावेल, गन्जी, कट्टु
एसएलसीको सर्टिफिकेट
र श्री प्रकाश कोविदको उपन्यास
खल्तीमा नागरिकता, पासपोर्ट, रु. सात सय पचास
र आमाको सादा तस्बिर
बालाजु, बसपार्क, धरहरा
घण्टाघर र रानीपोखरी
घुमे कविजी दिनभर
गुनकेशरी फुलिरहेछ गमलामा
रित्तै दौडिरहेछन् चपला-अवला
जब ढल्क्यो घाम
गमे कविजी कता जाम ?
कविले कविको मर्का बुझ्छ
सम्झे उनले चित्तधर
खल्तीमा छ रु. सात सय पचास
लच्छिनकी रहिछिन् घरबूढी
दिइन् स्नेहले दालभात
ढल्किए कविजी चुरोट तान्दै
सम्झे उनले चुँदी रम्घा...
झर्यो आँसु दुई कानमा
ताने सिरक र छोपे मुख
किनकि,-
भोलि त उड्नु छ मलेसिया
लेख्नु छ रामायण ।