भोक लागिरहेछ
र लागिरहन्छ
सत्य ! मुर्दा नभइन्जेल ।
आगो बालिरहेछु
र बुद्ध जपिरहेछु ।
बुद्ध एउटा परेवाभन्दा
रत्ति फरक छैन
जो म भोकमा घाँटी निमोठ्छु
मानूँ बुद्ध !
बलिरहेको आगोमा
खुट्टा, पखेटा र टाउको
कलेजो, मुटु र सिङ्घै देह
झर्झरी पकाउँछु– झिरमा उनेर
मानू कि– बुद्धको ।
पाकेको सेकुवा
तोङ्वासँग तनतनी......
आहाऽऽऽऽ क्या मज्जा ।
भोक मर्छ– शान्त हुन्छु
सत्य ! मुर्दा हैनँ ।
आगो बालिरहन्छु
र बुद्ध जपिरहन्छु
फेरि अर्को भोक नलागेसम्म ।