मनको बगैँचामा बाढी पसेको धेरै भैसक्यो
तिमीले बचनको छुरा धसेको धेरै भैसक्यो
चोट दिनेहरूनै मल्हम लिएर आएका छन्
मेरा घाउहरूमा खाटा बसेको धेरै भैसक्यो
छोडिदेऊ फूल, बसन्त, जूनको कुरा गर्न
जिन्दगीका भोगाइले डसेको धेरै भैसक्यो
तर्साउन नखोज् ए मेध, यसरी गडगडाएर
मेरा सामु चट्याङ खसेको धेरै भैसक्यो
अझै परीक्षा बाँकी भए लिए हुन्छ, हे दैव !
मैले नडराउन कम्मर कसेको धेरै भैसक्यो
सपना देखाई अल्झाउन नखोज् मलाई, सानु !
मेरो मन तेरा कुरामा फसेको धेरै भैसक्यो