विपर्यासन्यासादुभयमपि संभूय च मिथः ।
सुधा लेपस्यूतिः परिणमति राकाहिमकरः ॥४६॥
भ्रुवौ भुग्ने किञ्चिद् भुवन भयभङ्गव्यसनिनि ।
त्वदीये नेत्राभ्यां मधुकररुचिभ्यां धृतगुनम् ॥
धनुर्मन्ये सव्येतरकर गृहीतं रतिपतेः ।
प्रकोष्ठे मुष्टौच स्थगयति निगूढान्तरमुमे ॥४७॥
अहः सुते सव्यं तव नयन मर्कात्मकतया
त्रियामां वामं ते रजनीनायकतया
तृतीया ते दृष्टिर्दरदलित हेमाम्बुज रुचिः
समाधत्ते संdhyaam
</poem>