{{KKGlobal}}{{KKRachna|रचनाकार=भारतेंदु हरिश्चंद्र}}{{KKCatKavita}}<poem>कुंज कुंज सखि
सत्वरं।सत्वरं ।चल चल दयित: प्रतीक्षते त्वां तनोति बहु
आदरं।आदरं ।
सर्वा अपि संगता:।
नो दृष्ट्वा त्वां तासि प्रियसखिहरिणा हं प्रेषिता।प्रेषिता ।मानं तज वल्लभे।वल्लभे ।नास्ति श्रीहरिसदृशो दयितो वच्मि इदं ते शुभे।शुभे ।गतिर्भिन्ना। गतिर्भिन्ना । परिधेहि निचोलं लघु।लघु ।जायते बिलम्बो बहु।बहु ।सुंदरि त्वरां त्वं कुरु।कुरु ।श्रीहरि मानसे वृणु।वृणु ।चल चल शीघ्रं नोचेत्सव निष्यन्तिहि सुन्दरं।सुन्दरं ।अन्यद्वन मन्दिरं चल चल दयित:॥1॥ ।।1।। ॠणु वेणुनादमागतं।वेणुनादमागतं ।त्वदर्थमेव श्रीहरिरेष: समानयत्स्त्रीशतं।समानयत्स्त्रीशतं ।त्वय्येव हरिं सद्रतं।सद्रतं ।तवैतार्थीमह प्रमदाशतकं प्रियेण विनियोजितं।विनियोजितं ।श्रृण्वन्यमृतां संरुतं।संरुतं ।आकरायन्ति सर्वे समाप्यहरिणोमधुरं मतं।मतं ।
बिभिन्नगति:।
दिशति ते प्रियतमसंदेशं॥प्रियतमसंदेशं ।।ग्रहीत्वा मदन: पिकवेशं।पिकवेशं ।जनयति मनसि स्वावेशं॥स्वावेशं ।।समुत्साहयतरेतिलेशं।समुत्साहयतरेतिलेशं ।न कुरु विलम्बं क्षणमपि मत्वा दुर्ल्लभमौल्याकारं॥दुर्ल्लभमौल्याकारं ।।ॠणु वचनं मे हितभरं।हितभरं ।चल चल दयित:॥2॥।।2।।
सूर्योप्यरतंगत:।
गोपिगोपयितुमभिसरणं तव अंधकारइहतत:॥।।दृश्यते पश्यनोमुखं।पश्यनोमुखं ।कस्यापिहि जीवस्य प्रणयिन्यभिसरणौत्सुखं॥प्रणयिन्यभिसरणौत्सुखं ।।ब्रज ब्रजेन्द्र कुलनन्दनं।कुलनन्दनं ।करोतियत्स्मृनिरपि सखि सकलव्याधे: सुनिकन्दनं।सुनिकन्दनं ।गति:॥।।चन्द्रमुखि चन्द्रंरवे समुदितं॥समुदितं ।।करैस्त्वामालाम्बितुमुद्यतं।करैस्त्वामालाम्बितुमुद्यतं ।आलि अवलोक्य तारावृतं॥तारावृतं ।।भाति बिष्टयं चन्द्रिकायुतं।चन्द्रिकायुतं ।चकोरायितश्चन्द्रस्त्यत्वा स्थलमपि रत्नाकरं॥रत्नाकरं ।।मुखं ते दृष्टुं सखि सुन्दरं।सुन्दरं ।चल चल दयित:॥3॥।।3।। परित्यज चंचलमंजीरं।चंचलमंजीरं ।अवगुण्ठय चन्द्राननसिंह सखि धेहि नील चीरं॥चीरं ।।रमय रसिकेश्वरमाभीरं।रसिकेश्वरमाभीरं ।युवतीशतसंग्रामसुरतरमचमेकवीरं॥युवतीशतसंग्रामसुरतरमचमेकवीरं ।।भयं त्यज हृदि धारय धीरं।धीरं ।शोभयस्वमुखकान्तिविराजितरवितनया तीरं॥तीरं ।।गति:॥।।मुञ्चमानं मानय वचनं॥वचनं ।।विलम्बं मा कुरु कुरु गमनं।गमनं ।।प्रियांके प्रिये रचय शयनं॥शयनं ।।सुतनुतनु सुखमयमालिजनं।सुखमयमालिजनं ।दासौ दामोदर हरिचन्दौ पार्थयतस्तेवरं॥पार्थयतस्तेवरं ।।वरय राधे त्वं राधावरं।राधावरं ।चल चल दयित: प्रतीक्षते त्वां तनोति बहु आदरं॥4॥आदरं ।।4।।
(सन् 1874 को ‘हरिश्चन्द्र मैगज़ीन’ में प्रकाशित)
</poem>