Last modified on 13 अक्टूबर 2016, at 22:08

शेर भॻवानदास ‘आजाद’ / हूँदराज दुखायल

तर्ज़: हू त तुंहिंजा दाइमा माणा सॼण सहंदो रहियो।

थल्ह: गरजंदो, गजंदो हली आ, शेर नर भॻवानदास।
बेधड़क बांका, सचा सूहर््य, सुघर भॻवानदास॥

तुंहिंजे हश्मत खां ॾके थी जेल जी ॻौरी चकी;
तंहिंखे पिणि तोखां रहियो खौफो खतर भॻवानदास।

पेर में लोही ज़ंजीरूं, चेल्हि में भारी रसा;
थो अचे छम छम कंदो सूहर््य सबर भॻवानदास।

दर्द जो भालो लॻी, जंहिंते भितर वांगुरि भुरे;
थो रखे सो लोह जो जांठो जिगर भॻवानदास।

तुंहिंजे तक़रीरुनि मंझां ॼणु बाहि भड़की थी उथे;
तुंहिंजे हरहिक लफज़ में बिजलीअ असरु भॻवानदास।

जेल में अर्सो डिघो, तोखां बहादुर खुद डिनो;
तंहिं करे तोखे छड़ियाईं पेशतर भॻवानदास।

तुंहिंजे नाले ते हज़ारें मीटिंगुनि में थे मिड़िया;
थी कुशादा पिणि न पिया पूरा पधर भॻवानदास।

तो अॻींअं हलचल में पुणि बेशक मल्हायो पाणु हो;
होणीकी हलचल मेु पुणि कियरइ कसर भॻवानदास।

आगि जा तुंहिंजी ‘दुखायल’, सा उझामी कीन आ;
अॼु बि उनजो नौजवाननि में असर भॻवानदास।