(ખંડ શિખરિણી)
વસ્યો હૈયે તારેઃ
રહ્યો એ અંધારેઃ
પ્રિયે, તેમાં મારે પ્રણય દુનિયાથી નવ થયો !
નવા સબંધોનો સમય રસભીનો પણ ગયો !
નહિ તદપિ ઉદ્વેગ મુજનેઃ
નયન નીરખે માત્ર તુજનેઃ
હરે દૃષ્ટિ, વહાલી, સદય મૃદુ તારી જ રુજને !
સદા રહેશે એવીઃ
સુધાવર્ષા જેવીઃ
કૃતિ માનું, દેવી ! ક્ષણ સકલને જીવન તણીઃ
પ્રમત્તાવસ્થામાં નજર પણ નાખું જગ ભણી !