લાવો રે કૂચિયું ને તાળાં ખોલીએ જી ,
ધૂળ ને ધાણીના જાળાં ખોલીએ જી .
આભ રે વિનાનું ,જોગી ! ઊડીએ રે ,
સૂકી રે સળિયુંના માળા ખોલીએ જી .
સડકું સંકેલી પગ સંકેલીએ રે,
બેઠાં રે બેઠાં હિમાળા ખોલીએ જી .
રોટલો ઠરે ને તપે ઓટલો રે,
પંડ રે તપે અજવાળાં ખોલીએ જી.
ઝીણા રે રણકાવો જાજર વેશ રે,
કાયના કામણ રૂપાળાં ખોલીએ જી .
તનડું ઢળે તો આડા ઊભીએ જી ,
માહ્યલો ઢળે ઈ ઢાળા ખોલીએ જી .
કૂંચી રે જડે ને ખૂલે માહ્યલો રે,
જનમારા કૈ અધવચાળા ખોલીએ જી.*
- ઋણ-પ્રથમ પંક્તિ સતી લોયણની