Last modified on 1 जून 2017, at 20:15

मान्छे र देश / निमेष निखिल

Sirjanbindu (चर्चा | योगदान) द्वारा परिवर्तित 20:15, 1 जून 2017 का अवतरण ('{{KKGlobal}} {{KKRachna |रचनाकार=निमेष निखिल |अनुवादक= |संग्रह= शोक...' के साथ नया पृष्ठ बनाया)

(अंतर) ← पुराना अवतरण | वर्तमान अवतरण (अंतर) | नया अवतरण → (अंतर)


भीषण युद्ध मैदानमा
अधमरो छट्पटाइरहेको
एउटा मात्र योद्धाले
लासैलासको बिस्कुन बिचबाट
बिस्तारै टाउको उठाएर
पर परसम्म मान्छेको याचना गरेजस्तै
अथवा
शत्रुको आक्रमणको प्रत्याक्रमणमा
आफ्नो पुच्छर छोडेर भागेको
बिरुप माउसुलीजस्तै
एउटा : अधमरो योद्धा रोइरहेछ देश
एउटा : आर्त याचना गाइरहेछ देश
र गरिरहेछ शत्रुको
प्र
त्या
क्र


आफ्नै शरीरका अङ्गहरू गुमाएर।
 
हिजो―
घँसिनी दिदीका भारीमाथि मुस्कुराउने देश
गोठाला दाइका भाकाहरूका सुसेली हाल्ने देश
एकैछिन सुस्ताएर भन्ज्याङ र देउरालीतिर
कहिले लेकतिर उक्लिने देश
हिले बेसीतिर ओर्लने देश
 
आज―
समय―सतीदेवीको लास बनेर लादिएको छ मान्छेका काँधमा
कुहेर खसिरहेछन् अङ्गहरू
तर बनेका छैनन् कुनै शक्तिपीठ कतै
र रहेका छैनन् कुनै महादेव कतै
कथित शिवशक्ति स्वरुपले।
 
सायद समय यति बेला
मान्छे–चेतनामा बाण हान्ने
एउटा अर्को कामदेव खोजिरहेछ।