केही फुर्सद भैदिए म कविता लेखेर बस्ने थिएँ
साह्रा मर्म र भावना हृदयका पोखेर लेख्ने थिएँ
कोही आइदिए सुनाइ कविता काट्थें सुनौला क्षण
बन्दो हो हलुको ममा हृदयको ब्रम्हाण्ड नै शीतल//१//
निस्कन्थें घरबाट बाहिर कतै संसार बुझ्ने गरी
हेर्थें नित्य घुमी घुमी प्रकृतिको सौन्दर्यको माधुरी
बस्थें कोकिलको नजीक म कतै भाषै नजाने पनि
सुन्थें गायनको मिठास म सखे ! संसार पाए सरी //२//
डाँडाको चुचुरो पुगेर कहिले हेर्ने थिएँ टाकुरा
सेता शैल हिमालका शिखरका आकाशमा दूरका
मर्सयाङ्ग्दी तटमा बसेर कहिले हेर्थें बगेको जल
सुन्थें ध्यान दिई सुसाइ त्यसकै बग्दै गरी कल्कल//३//