शब्दहरूसँग गीत थिएन
स्वरहरू हराएका थिए
कलेजो काँपेर पनि
मैले तिमीलाई
मात्रै तिमीलाई चुमेँ ।
मसँग रित्तो घैला थियो
तिमीसँग पनि
थोपा थिएन ।
एकाकार हाम्रो स्वरूपले
जलाधार निर्माण गर्यो
जताततै हरियालीको
सुन्दर संसार बिस्तार गर्यो ।
तर बिस्तारै तिमी
मरुभूमिमा परिणत भयौ
हिजोआज म
आँसुले सिँचाइ गर्दै छु ।