तिमी हुनुको (अंश - ३२) / इन्दिरा प्रसाई

व्यर्थैको आकर्षणमा
भौतारिएँछु म
र आफैँले आफूलाई
गुमाएँ, भेटेँ भनेर ।

पानीफोका समातेका
औँलाहरूको प्राप्तिलाई
अहङ्कारको बादलले
अकास्याउन खोजेँ
आँखा बन्द गरेर
ओरालो कुदेँछु म ।

दहमा चोपलिएको आफूलाई
जति निकाल्न खोज्छु
उति भासिँदै छु ।

समय भुसुक्क बितेछ
अहिले हत्केला
रित्तो मात्र छ ।
•
तिम्रो साथको कुनै भाका छैन ।