गालां माथै धर हाथ सोच भायला
सुख-दड़ी लेयग्यो कुण बोच भायला
आ पून पम्पोळती अर हिलता सिट्टा
कठै गयी बा लचक बो लोच भायला
माथै आ पड़ी है झेल्यां ई सरसी
क्यूं होवै इतरो होच-पोच भायला
सागै बहीर हुवणिया आ कह खिसक्या
म्हांरै पग में आयगी मोच भायला
तूं है, तावड़ो है, धोरा है, देख लै
हां, टुर परो, अब क्यां रो सोच भायला