तिमी हुनुको (अंश - २८) / इन्दिरा प्रसाई

मलाई तिमीले लखेट्यौ
म रोएँ
धेरै पिरिएँ
अन्तत: भागेँ यहाँबाट ।
एउटा आकाश छ
वायुको कुनै परखाल छैन
बाँकी माटाको कुरा पनि
सबै एउटै मात्र हो
म कीरा भएको क्षणमा
विभाजनको रेखा कोर्ने गर्छु ।
त्यस माटाले पराई भन्यो
आकाशले पनि गिल्ला गर्यो
हावा ग्यासच्याम्बर भइदियो
म फेरि त्यहाँबाट लखेटिएँ ।
•
'चोट लाग्यो ?'
मलाई काखमा राखेर
मेरो देशले सोध्यो ।