१.तिमी प्रेमी
माया गर्दागर्दै पनि छाड्नुपरेको
सम्कँदासम्झदै बिर्सनुपरेको
तिमी मनमा कतै लुकिराख्छौ
कहिलेकाहीं एक्लै बस्दा
तिमीलाई फेरि सम्मँदा
तिमीलाई यो मनमा भेट्छु
तिमी फन्फन् राम्रो लाग्छौ
तिमीलाई झन्झन् मन पराउँछु ।
सोच्छु,
तिमी पति भएको भए
तिम्रो सम्झना
के यति नै सुखद हुने थियो ?
पाएका कुरा आफ्ना हुन्छन्,
नपाएका कुरा जहिले पनि श्रेष्ठ लाग्छन्
हैन त ?
तिमी मेरो कल्पना
आफूमा हुर्काउँछु तिमीलाई
आफूले नपाएका सबै कुरा
खोजीखोजी सजाउँछु तिमीलाई
अनि तिमी किन राम्रो हुँदैनौ त ?
२. तिमी पति
माया लाग्दालाग्दै पनि
कहिलेकाहीं मन नपरेको
कति कर्को लागेको
कति रिस उठेको
छाडेर पनि त्यसै जान नसक्ने
कतिफेरा गएँ
कतिफेरा आएँ
अब त खालि जाने घुर्की मात्र छ
त्यसमा
कताकता तिम्रो रोक्ने बाटो छ ।
कताकता मेरो फर्कने निहुँ छ ।
तिमीले र मैले
जीवनको संयुक्त खाता खोलेका रहेछौं
तिमी नभए यो नचल्ने
म नभए यो नखुल्ने !
यो कस्तो विडम्बना ?
तिमी कुनै नछुट्ने लत त हैनौ ?
तिम्रो अब मलाई बानी परिसक्यो ।
तिमी मेरो यथार्थ भागेर जाऊँ कहाँ ?
तिमी मेरो जीवन भइसक्यौ ।
३. तिमी पिता
सन्तान जन्माएपछि
तिमी तृप्त हुन्छौ
मेरो एउटा चौटा पाएर
तिमी ढुक्क पछौँ
सके सोच्छौ, म अब भाग्न सक्दिनँ
मेरो अंश तिमीकहाँ छाडेर
कतै जान सक्दिनँ- बाँच्न सक्दिनँ ।
सन्तान पाएपछि
मेरो माया बाँडिन्छ
काम गर्दा, यसलाई हुर्काउँदा
त्यो तिम्रो सन्तान हैन, मेरो मानिन्छ ।
तिमी कताकता टुहुरो हुन्छौ
कताकता सधैं निहुँ खोज्छौ
कताकता सधैं ठुस्केका हुन्छौ
र हेदहिर्दै,
तिमी मेरो सन्तानभन्दा झन् सानो
मेरो अर्को सन्तानकै भइदिन्छौ
के तिमीले ममा
आफ्नी आमा त फेरि खोजेका हैनौ ?