भोक र प्रेम / अभय श्रेष्ठ
बिहानीको घामझैँ
फैलायौ तिमीले मतिर प्रेमको सिरानी
म हिँड्ने बाटोभरि
तिम्रो सौर्न्दर्यको प्रकाश पनि फैलिएकै हो
प्रिय हेलेन !
मेरो लागि एउटा न्यानो र्स्वर्ग पनि
सजायौ तिमीले आफ्नो हृदयमा ।
प्रेम र सौर्न्दर्यका उपकथाहरू
बारम्बार यसैगरी जोडिन आउँछन् मसँग
र, कुनैदिन विकर्षाको क्षितिजमा
इन्द्रधनुषझैँ अकास्मात् बिलाएर जान्छन्
सत्य भन्छु हेलेन !
मेरो हकमा तिम्रो प्रेम र सौर्न्दर्यको नियति पनि यही नै हुनेछ ।
भन्नेहरूले भन्लान्
तिमीलाई प्रेम गर्न नसक्नु मेरो दुर्भाग्य हो
ठान्नेहरूले ठान्लान्
यसलाई नपुंशक व्रि्रोह
ठान्नहरूले जे पनि त ठान्न सक्छन्
तर म भन्छु
दृढतासाथ-
सत्य सबै बान्की परेका हुँदैनन्
सत्य कहिल्यै एकांगी हुँदैन
के गान्धी, गेरिबाल्डी
वा लेनिन र चे ग्वेभारा नै अन्तिम सत्य थिए –
सत्य भन्छु हेलेन !
मान्छेको सबैभन्दा ठूलो कुरा उसको आवश्यकता हो
रोगीलाई यौनको कुनै अर्थ हुँदैन
जसरी भोकोलाई संगीतको कुनै भर हुँदैन
अनादिकालदेखि नै म त
पौडिरहेछु भोक, रोग र शोकको अनन्त सागरमा
ए मैलै प्रम गर्न नसकेको प्रिय हेलेन !
म अत्यन्तै कहालीलाग्दो समय हुँ यस युगको ।
साँच्चै,
यो असीम भोक, रोग र शोकको संसारमा
तिम्रो रूप र सौर्न्दर्यको के अर्थ हुन्छ हेलेन !
