जीव झबळकै, मनङो जूझै
लोक लाज तद किण विध सूझै
जीव पेट नैं
घणौ भुळायो
भूखै मन नै
घणो जुळायो,
कद लग राखै
आंकस भूख
पेट मिनख नैं
घणो घुळायो ।
पेट कसाई पापी हुयग्यो
जात-धरम रो जीव अमूझै
रोटी सट्टै
इज्जत बिकगी
रोटी खातर
आंख्यां सिकगी,
काण-कायदा
छूट्या सगळा
बैमाता कै लेख लिखगी ?
जीव जगत रो बैरी हुयग्यो
कामधेनु तद किण विध दूझै
मन मंगळ रो
सरब रूखाळो
भूख-चाकी तो
मांगै गाळो,
पंचायतिया
करै न्याव जद
क्यूं नीं ले लै
पेट अटाळो
हेवा हुयग्यो जीव दमन रो
अरथ मिनख रो किण नैं बूझै ?