<poem>
त्यही मोडमा आइपुगेको छु फेरि
जहाँबाट छुटेका थियांै थियौं हामीगह्रांै गह्रौं पाइलाहरू लिएर दुई फरक दिशातिर,
अझै चियाइरहेछन् मलाई एकान्तमा
भिजेका केही नांगा आँखाहरूले !
मैले मेटिदिएको थिएँ आफंैले आफैंले लेखेका अक्षरहरू
परित्याग गरेको थिएँ सम्पूर्ण मोहसत्ता
गला घोटिदिएको थिएँ निर्मम भएर
‘आह’ भन्न सक्दैन मान्छे
तर ढुंगाको मूर्तिलाई
झुकेर हजारांै हजारौं सलाम गर्छ ऊ
कविताको मूल्य नहुने
भीडहरूबाट भाग्नुको अर्थ
आफंैबाट आफैंबाट भाग्नु हुँदोरहेछ
दु:खबाट पलायन हुन खोज्नुको अर्थ
जीवनबाट तर्किन खोज्नु हुँदोरहेछ
भाँचिएको मन जोडेर फेरि आएको छु
कुनै युद्धको घोषणा गर्न,
फेरि सच्याउँछु आफंैले आफैंले मेटेका अक्षरहरू
र सुरुवात गर्छु अन्त्यहीन संघर्षको,
सम्बोधन गर्छु त्यो भीडलाई
फर्काऊ हाम्रो आत्मसम्मान र स्वाभिमानको जिन्दगी–
त्यहीँनेर