Last modified on 10 मई 2020, at 17:36

कुरूप कविता / भूपिन

एक्लै कति
सुन्दर भएर बसिरहोस कविता

एक्लै कति
सौन्दर्यको एकोहोरो प्रेमी बनिरहोस कविता

आज त्यसलाई
कुरूप पार्न मन लागिरहेको छ !

सबैभन्दा कुरूप राज्यसत्तामा पनि
सबैभन्दा सुन्दर देखिँदो रहेछ कविता

सबैभन्दा फोहोर
हिंसाको समुद्रमा नुहाएर
सबैभन्दा सफा भएर निस्कँदो रहेछ कविता

आज त्यसलाई
कुरूप पार्न मन लागिरहेको छ !

आउ प्रिय कविहरु
यसपल्ट कवितालाई
सुन्दरताको दासताबाट मुक्त पारौं
कलाको अनन्त बन्धनबाट मुक्त पारौं
र हेरौं
कबिताको बत्ति निभेपछी
अझ कति अंध्यारो देखिँदो रहेछ दुनियाँ
अझ कति खाली हुँदो रहेछ रिक्तता

के अन्तर छ
मन्दिर र बेश्यालयको नग्नतामा
के अन्तर छ
संसद भवन र आर्यघाटको दुर्गन्धमा
के अन्तर छ
न्यालय र मासु पसलको क्रुरतामा
यिनीहरुकै पर्खालबाहिर
सबैभन्दा इमान्दार भएर उभिँदो रहेछ कविता

आज त्यसलाई
कुरूप पार्न मन लागिरहेको छ !

आउ प्रिय कविहरु
आजै कबिताको मृत्यु घोषणा गरौँ
र हेरौं
झन कति जीवन्त देखिँदो रहेछ
कबिताको लासमाथि जन्मिएको कविता

हेरौं
कबिताको मृत्युमा खुसीले
कुन हदसम्म बौलाउँदो रहेछ बन्दुक

कति टाढासम्म सुनिँदो रेहछ – सत्ताको अट्टहास
र कति उदास देखिँदो रहेछ – कलाको अनुहार

सुन्दर कबिताहरु लेख्नलाइ त
सुन्दर समय बाँकी नै’ छ
किन आज लेख्न मन लागिरहेको छ
समयको अन्तिम लहरसम्म नलेखीएको
सबैभन्दा कुरूप कविता

जसरी बन्दुकले लेख्छ
हिंसाको कुरूप कविता सहिदको छातीमा …

एक्लै कति
सुन्दर भएर बसिरहोस कविता !