ज़िंदगीअ जूं घड़ियूं, बस कयो, न हाणे सतायो।
मूं खे निन्ड अचे थी, मुंहिंजो हंधु विछायो॥
ही खिंवणि जो तमाशो, ऐं ही खेलु हवा जो।
दिल खे खू़ब वणियो पर, हाणे मींहुं वसायो॥
माठि जी सुई आवाज़नि जा चप सिबी वेई।
कूक दांह अखियुनि सां ई ॿुधो ऐं ॿुधायो॥
छा मिलियोसे किताबनि जे उजाले में भिटिकी?
जिंअं जो तिअं ई रहियो अॼु भी, अंधेरे जो सायो॥
दिल ते चोट सहण जो लुत्फु़ याद ॾियारियो।
अॼु त उन ई अदा सां मुरिकी, नेण मिलायो॥