मधुरो, धमिलो पछ्यौराभित्र थुनिए मेरा हात...
'तिमी किन त्यस्ती उदाश र निन्याउरी?'
किनभने आज ठूलो चोट पुर्याएँ उनलाई मैले
भनाइको तीतो प्याला पिलाएर।
बिर्सिनै सक्तिनँ,
विक्षिप्त भएर गए उनी,
चोटले भत्काएको अनुहार लिएर गए।
रेलिङ् पनि नसमाती
दौडिएर ओर्लिएँ म भर्याङबाट तल
बाहिर आँगनसम्म गएँ पछ्याउँदै उनलाई।
भक्कानिँदै भनेँ मैले,
'मैलै त ठट्टा पो गरेकी त-
साँच्चै जिस्केर भनेकी, तिमी त्यसरी गयौ भने बाँच्न सक्तिनँ म?'
उनी मुस्काए शान्तसँग, र कठोर प्रहारजस्तो सल्लाह दिए-
'यहाँ चिसो सिरेटो चलिरहेछ, भित्र जाऊ।"